PNF- Proprioceptywne torowanie nerwowo-mięśniowe

Koncepcja PNF opiera się na możliwościach torowania (ułatwiania) sprawności układu nerwowo-mięśniowego poprzez stymulowanie receptorów ciała.

Koncepcja PNF powstała w latach 40. XX wieku w Stanach Zjednoczonych i obecnie jest jedną z najbardziej znanych na świecie i najczęściej stosowanych metod usprawniania w rehabilitacji. Wykorzystuje prawa neurofizjologii np. czasowe i przestrzenne sumowanie bodźców, unerwienie przeciwstawne i promieniowanie pobudzenia w celu przywracania właściwej pracy układu nerwowego i narządu ruchu. Koncepcja PNF podkreśla, że ludzki mózg nie odróżnia poszczególnych mięśni, bardziej efektywny jest kompleksowy, trójpłaszczyznowy wzorzec ruchu, który ma znaczenie funkcjonalne.

Główną rolę w ocenie postawy ciała i kontroli ruchu pełnią proprioceptory, czyli receptory czucia głębokiego zlokalizowane w stawach, ścięgnach oraz mięśniach. Ponadto PNF wykorzystuje bodźce czuciowe i wzrokowe w celu ułatwienia nauki i reedukacji ruchu. Istotna jest również komunikacja werbalna związana z poprawnie wydawanymi przez fizjoterapeutę komendami.